Coraz silniej zaznacza się tendencja do myślenia o innowacjach technologicznych wyłącznie kategoriami potencjału technicznego jaki musi zostać zaangażowany do ich powstania, zapomina się o fakcie, że technika jest „produktem” złożonych struktur społecznych, które zależą od ludzkich postaw, od wartości jakim ci ludzie hołdują.
Brak odniesień do nauk humanistycznych i społecznych pomagających osadzić innowacje w konkretnych ramach kulturowych nie tylko zubaża technologię, ale w dłuższej perspektywie czasowej uniemożliwia jej rozwój, prowadząc do zaprzepaszczenia technicznego dorobku. Bowiem miarą postępu jest ocena przydatności określonych obszarów wiedzy, wynalazków technicznych dokonywana w obrębie konkretnych wizji rzeczywistości opartych na rozumieniu tego, kim jest człowiek w wytwarzanym przez siebie świecie oraz jakie kierują nim impulsy dążeniowe w kreowanych projektach przyszłości.
Grażyna Osika
(Tekst wprowadzający do wystąpienia, Łódź 2020)
https://www.facebook.com/100057113002752/videos/489920681928165/?__so__=permalink
