Możemy różnie określać sproblematyzowanie procesu komunikacji w myśli filozoficznej, albo odnosząc się do kategorii Richarda Rorty’ego i wskazując na komunikacyjny zwrot lub jako jej ponownie dostrzeganą ontologizację, jak chce Jan Pleszczyński, faktem jest to, że w XX wieku komunikacja przyciągnęła uwagę badaczy. Przyczyny są wielorakie, możemy doszukiwać się ich w intensyfikacji prac analitycznych związanych z językiem, w trakcie których okazało się, że język jest dopiero początkiem całego spektrum nośników znaczenia, nie mniej istotnych od niego samego, lub jak wskazywał David Bohm, że nasza percepcja świata jest bardzo silnie uwikłana komunikacyjnie i de facto sam akt poznania jest zorganizowany przez intencję zakomunikowania tego, co poznajemy. Postawienie problematyki komunikacji w centrum rozważań pozwoliło odsłaniać coraz bardziej złożone jej aspekty, w tendencje te wpisywało się i nadal wpisuje także środowisko polskich filozofów, początkowo dzięki tłumaczeniom udostępniając dorobek obcojęzyczny, z czasem rozwijając własną refleksję. Nie jest ona jednorodna, czerpie ze zróżnicowanych tradycji filozoficznych, rozwija mnogie wątki cenne z punktu widzenia dalszych poszukiwań. Dlatego tak ważne jest stworzenie przestrzeni, w której prace filozofów i antropologów komunikacji mogą się „spotkać”.
To jest główna idea tego projektu jednocześnie jest on otwarty na uzupełnienia, doprecyzowania i aktualizacje.
Grażyna Osika
